เราอยู่กับแสงมาตลอดชีวิต มนุษย์ในอดีตตั้งคำถามเกี่ยวกับแสงมาตลอดว่านอกจากมีความสว่างแล้วแสงมีธรรมชาติอย่างไร เครื่องมือในการศึกษาจักรวาลวิทยาสมัยใหม่ก็คือทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์ที่เริ่มเป็นที่รู้จักในปี 1905 หัวใจของทฤษฎีนี้ก็คือเรื่องเกี่ยวกับแสง แสงไม่ใช่ให้แค่ความสว่างแต่แสงเป็นกุญแจดอกสำคัญในการไขความลับจักรวาล
เมื่อนักจักรวาลบอกเราว่าจักรวาลกำลังขยายตัว คำถามแรกที่คุณอาจจะถามคือแล้วจักรวาลขยายตัวในอะไร? การขยายตัวของจักรวาลไม่ได้หมายความว่าจักรวาลมีขอบแล้วขอบขยายออกไปแต่หมายความว่าทุกๆจุดในสเปซกำลังยืดออก
ส่วนใหญ่จะถือกันว่าปี 1917 เป็นปีแห่งการเริ่มต้นจักรวาลวิทยาสมัยใหม่ ซึ่งเป็นปีที่ไอน์สไตน์เริ่มใช้ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของเขามาใช้แก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์อันหนึ่งที่เกี่ยวกับจักรวาลซึ่งกลศาสตร์แบบนิวตันไม่สามารถให้คำตอบได้
ทำไมจึงเรียกจักรวาลวิทยาสมัยใหม่ (Modern cosmology) แล้วอะไรคือจักรวาลสมัยเก่า ของเก่าก็มี แต่ไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่และพิสูจน์ได้ยาก ส่วนใหญ่จักรวาลสมัยเก่าจะหมายถึงความรู้อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับจักรวาลที่พูดถึงกันก่อนศตวรรษที่ 20 ซึ่งมีพื้นฐานมาจากการตั้งข้อสงสัย คาดคะเน เดา โดยใช้วิชากลศาสตร์ของนิวตันผสมกับวิชาความร้อน (เธอร์โมไดนามิคส์) มาอธิบาย
